Nëse një në pesë persona në vendet më të pasura shkon afër të qenit veganë dhe hedhin më pak se një të tretën e ushqimit sesa aktualisht, ndërsa vendeve të varfra ndihmohen për të ruajtur pyjet e tyre dhe për të rindërtuar tokën e degraduar, sistemet bujqësore në botë mund të thithin dyoksid karboni deri në vitin 2050 në vend që të kontribuojnë masivisht në ngrohjen globale, siç bëjnë aktualisht.

Mbjellja e pemëve dhe përmirësimi i tokave pjellore përmes praktikave më të mira bujqësore do të jetë gjithashtu e nevojshme, sipas një studimi të pyjeve globale, bujqësisë dhe sistemeve ushqimore të botuar në revistën “Nature climate Change” [Ndryshimet klimatike natyrore].

“Menaxhimi i bujqësisë dhe tokave të tjera në një mënyrë më të shëndoshë për mjedisin mund t’i kushtojë botës gati një të tretën e rrugës drejt përmbushjes së qëllimeve të marrëveshjes së Parisit. Këto [masa] janë të realizueshme tani dhe sjellin shumë përfitime të tjera”, tha Stephanie Roe, shkencëtare e mjedisit në Universitetin e Virxhinias dhe autore kryesore e punimit.

“Raportet e fundit për gjendjen e pyjeve dhe sistemeve tona ushqimore tregojnë një mungesë përparimi shqetësuese në sektorin e tokës dhe dritarja jonë e mundësive për të përmbushur marrëveshjen e Parisit po minimizohet. Sidoqoftë, unë mbetem optimiste sepse kemi të gjitha mjetet që na duhen, si dhe rritjen e presionit publik dhe vullnetit politik për t’i përmbysur gjërat“.

Ndryshimet gjithashtu do të lejojnë dieta më të shëndetshme në nivel global, do përmirësojnë jetesën në zona të varfra, do ruajnë jetën e egër dhe florë dhe do drejtohen drejt një cilësie më të mirë të ujit dhe ajrit. Shumë nga masat e sugjeruara, të tilla si ndalimi i hedhjes së ushqimeve dhe kalimi nga konsumi i tepërt i mishit, gjithashtu do të kursente para. Për shembull, përmirësimi i menaxhimit të tokës përmes praktikave të bujqësisë organike do të kushtonte rreth 57 miliard Dollarë (43.9 miliard Euro) por do të kursente afro 2 trilion dollarë gjatë kësaj periudhe, sipas një vlerësimi të përdorur në studim.

Toka përbën rreth 25% të emetimeve globale të gazit serë, ose 11 gigatonë të dyoksidit të karbonit në vit. Me masat e duhura, sipas studimit, do të vepronte në vend të kësaj si një lavaman karboni që thith 3 gigatonë nga atmosfera në vit deri në vitin 2050. Kjo mund të japë një hapësirë ​​për sektorë të tjerë si aviacioni të vazhdojnë të përdorin sasi të kufizuara të karburanteve fosile ndërsa duke qëndruar brenda buxhetit global të karbonit të nevojshëm për të shmangur një rritje të temperaturës më shumë se 1.5 gradë celsius mbi nivelet para-industriale.

Autorët vendosën një udhërrëfyes për gjashtë masat në shkallë të gjerë që ata propozojnë, përfshirë: uljen e shpyllëzimit, uljen e djegies së barishteve dhe shkatërrimin e rizoforës me 70%; rindërtimin e pyjeve, barishteve dhe rizoforës bregdetare për të përballuar emetimet vjetore të Kinës; mbjelljen e pemëve.

Përmirësimi i praktikave të bujqësisë, duke përfshirë kalimin në më shumë praktika organike, nënkupton një menaxhim më të mirë të tokës që mund të shkurtojë dyoksidin e karbonit të në mënyrë të barabartë me emetimet vjetore të Indisë.

Mbeturinat ushqimore në vendet e pasura dhe vendet e mëdha në zhvillim mund të zvogëlohen në rreth një të tretën e tyre, ndërsa humbjet nga prodhimi i ushqimit në rajone të varfra si Afrika nën-Sahariane dhe Azia Jug-Lindore mund të shkurtohen në mënyrë drastike përmes masave të thjeshta si p.sh. ruajtje të ushqimit në një mjedis të ftohtë dhe më një transport më të mirë. Kalimi i një të pestat e njerëzve në vendet e zhvilluara dhe ato në zhvillim në dieta me bazë bimore, veçanërisht SHBA, BE, Kinë, Brazil, Argjentinë dhe Rusi, shihet e mundur deri në vitin 2030. Këto dieta afërsisht vegane do të përfshinin konsumimin e më pak se 2.500 kalorive një ditë dhe jo më shumë se 60g proteina shtazore.

Profesor Thomas Crowther, themelues i Crowther Lab, i cili nuk ishte i përfshirë në studim, tha: “Kjo është një përmbledhje e shkëlqyeshme e shumë zgjidhjeve të tërheqjes së karbonit që mund të sigurojë toka. Ka përfitime të mëdha në rindërtimin e ekosistemeve natyrore si pyjet, ligatinat dhe tokave të thata. Menaxhimi i ekosistemeve gjithashtu mund të bëhet përmes agropylltarisë efektive, teknikave biokare dhe bujqësisë rigjeneruese që mund të rrisin sekuestrimin e karbonit në tokë. Rishikimi zbulon gjithashtu pasigurinë dhe sfidat e konsiderueshme me të cilat përballemi në realizimin e këtij potenciali të tërheqjes së karbonit, duke theksuar nevojën për hulumtime më sasiore në shkallën dhe dinamikën e ruajtjes së karbonit në tokë“.

Vendet në zhvillim shpresojnë që takimi i ardhshëm i Kombeve të Bashkuara për urgjencën klimatike në Santiago, do t’i inkurajojë vendet e pasura të përqëndrohen në ndihmesën që mund t’u japin atyre për të ulur emetimet përmes mënyrave më të mira të përdorimit të tokës dhe menaxhimit të oqeaneve. Një zëdhënës i Departamentit të Mbretërisë së Bashkuar për Zhvillim Ndërkombëtar tha: “Ndërprerja e emetimeve të karbonit duke ndihmuar vendet në zhvillim të ndryshojnë mënyrën e përdorimit të tokave bujqësore është prioritet për ndihmesën që jep Mbretëria e Bashkuar. Ne jemi duke luftuar shpyllëzimin e paligjshëm dhe mbështetjen e fermerëve të varfër për t’i bërë praktikat e tyre më të gjelbërta. Duke i bërë praktikat e bujqësisë më efikase, ne zvogëlojmë sasinë e nevojshme të tokës së për të prodhuar ushqim”.

Nancy Harris nga Instituti i Burimeve Botërore, një bashkautor i studimit, tha: “Sa më gjatë të vonojmë veprimet për të mbrojtur pyjet, aq më e vështirë do të jetë arritja e objektivave të Marrëveshjes së Parisit dhe aq më shumë do të na duhet të mbështetemi në teknologji negative dhe të paprovuara që lidhen me emetimit“.

*Citizens Channel/Entenela Ndrevataj

Citizens Channel