Burmi: Deutsche Welle
Zhurma filloi pasi një aktore serbe akuzoi mësuesin e saj të aktrimit për përdhunim të përsëritur. Gratë nga Kroacia, Mali i Zi dhe Bosnja po ngrenë zërin e tyre. Lëvizja Ballkanike #MeToo sapo ka filluar.
Viti i ri filloi me një skandal në Serbi. Disa gra akuzuan mësuesin dhe drejtorin e mirënjohur të aktrimit Miroslav Mika Aleksic për përdhunim dhe abuzim seksual. Të gjitha ishin studente në shkollën e tij të aktrimit dhe të paktën njëra prej tyre ishte e mitur kur ndodhi abuzimi i pretenduar.
Milena Radulovic, një aktore e suksesshme 26-vjeçare serbe, ishte e para që tregoi historinë e saj në publik. Në një intervistë për revistën serbe “Blic” të botuar më 16 janar, ajo tha se Aleksiç e kishte përdhunuar kur ishte e mitur: “Unë isha në shkollën e Mika Aleksic për gjashtë vjet kur ai më përdhunoi. Unë isha 17 vjeç. Kjo nuk ndodhi një herë. U përsërit”.
Kjo ngjarje shkaktoi një ortek reagimesh në të gjithë Ballkanin Perëndimor. Gratë e tjera dhe viktimat e ngacmimeve seksuale, jo vetëm në Serbi, por në Kroaci, Mal të Zi dhe Bosnjë dhe Hercegovinë, ngritën zërin e tyre kundër dhunës dhe shumë prej tyre folën ashtu si Raduloviç.
“Ky ishte një vendim i madh dhe i guximshëm dhe është i rëndësishëm jo vetëm për këtë rast specifik, por edhe për të gjithë shoqërinë dhe rajonin“, tha për Deutsche Welle (DW) Sanja Pavlovic, aktiviste nga Qendra Autonome e Grave në Beograd.
Fillimi i një revolucioni
“Kjo temë është ende tabuja më e madhe në rajon dhe gratë ende ndiejnë turp dhe frikë kur flasin për të”, shpjegon Sanja. Shumë qëndrojnë të heshtur. “Ne jemi marrë me këtë problem më së paku si shoqëri. Ne kemi ligjet më të dobëta dhe normën më pak të raportuar të veprës kur bëhet fjalë për përdhunim dhe ngacmim seksual. Ky akt nisi një revolucion“, thotë Pavloviç.
Një revolucion i vogël filloi edhe me Ana Tikvic, një ish studente në Akademinë e Arteve Skenike në Sarajevë, e cila filloi iniciativën “Nisam trazila”, ose “Unë nuk e kërkova atë”, së bashku me tre kolegët e saj.
“Ne mendojmë se është koha për të rritur ndërgjegjësimin për faktin se ngacmimi seksual dhe mizogjinia është në çdo qelizë të shoqërisë sonë“, tha Tikvic. Faqja e kësaj nisme në Facebook mori më shumë se 40,000 ndjekës brenda vetëm disa javësh, si dhe më shumë se 4,000 mesazhe anonime në lidhje me dhunën seksuale nga e gjithë rajoni.
Një hapësirë e sigurt pa dënim
“Ne duam të sigurojmë një hapësirë të sigurt ku të gjithë janë në gjendje të flasin lirshëm, pa ndonjë frikë dënimi“, i tha Tikvic DW. Ajo thotë se frika për të folur lirshëm për dhunën seksuale ose drejtimin e gishtit ndaj autorit të krimit është më e madhe pasi pothuajse nuk ka mbështetje ose mirëkuptim nga shoqëria.
Pasi Raduloviç ndau historinë e saj, publiku në Serbi dhe rajon reagoi me komente të tipit: “Ajo e kërkoi atë. Ajo është aktore, çfarë priste? Kjo është normale në profesionin e saj“, thotë Ana, një kroate që jeton në Sarajevë, Bosnjë. Kjo është arsyeja pse, shpjegon Tikvic, emri i platformës së mediave sociale është “Unë nuk e kërkova atë”.
Ana dhe tre kolegët e saj nuk dëshirojnë t’i drejtojnë gishtin askujt ose ndonjë institucioni të veçantë. Ata janë thjesht të zemëruar me sistemin, i cili, tha ajo për DW, duhet të ndryshohet.
Edhe pse të gjithë u diplomuan në Akademinë e Arteve Skenike të Sarajevës, ku një profesor tani përballet me të paktën 16 raporte të ngacmimeve seksuale, të gjitha të paraqitura pas akuzave të Raduloviç në Serbi, këto të reja ende nuk duan të flasin nëse kanë përvoja të tilla personale në akademi. Por ata thonë se të gjithë kanë ndjerë mizogjini gjatë gjithë jetës së tyre, shprehet Tikivic.
Besimi i ulët i publikut në institucione
Hapa janë ndërmarrë në Beograd, Podgoricë, Sarajevë, Zagreb dhe shumë qytete të tjera jashtë kryeqyteteve. Dhe shumë OJQ, si dhe Forumi Parlamentar Evropian për të Drejtat Seksuale dhe Riprodhuese, kanë ndjekur shembullin, duke u bashkuar së bashku nën hashtagun #nisisama, që do të thotë “Ju nuk jeni vetëm”.
You are not alone 🙅 – We stand with the courageous survivors of sexual violence speaking up.📣
Breaking the silence is necessary to understand & address the problem. It is the first step to build a society that is safe for everyone – all women & girls.#NisiSama #NisamTražila pic.twitter.com/SwawfX1a55
— EPF (@EPF_SRR) January 29, 2021
Duket se Milena Raduloviç lidhi të gjithë rajonin. Por ka ende një rrugë të gjatë për të bërë.
“Kur bëhet fjalë për të raportuar dikë që është në një pozitë të fuqishme ose është i respektuar në shoqëri, viktima mendon: “Sa e rëndësishme ose seriozisht do të merret fjala ime në krahasim me fjalën e tij?“, tha Pavloviç për DW, duke shpjeguar heshtjen që është e zakonshme në mesin e viktimave të përdhunimit dhe abuzimit seksual.
“Tani do të jetë më e lehtë për të gjitha viktimat të guxojnë të raportojnë dhunën, të flasin për të, jo ndoshta publikisht, por brenda komuniteteve ose familjeve të tyre. Kjo është shumë pozitive, por është gjithashtu një provë e madhe për institucionet. Ne do të shohin se si ata do ta trajtojnë këtë“, përfundoi Pavloviç.
Lexoni artikullin e plotë në:https://www.dw.com/en/the-balkans-face-their-metoo-moment/a-56469884?fbclid=IwAR0b_j6mUxWxq1XoaOftwiWNLn9dxMGA9KjMtg9EC6JuWKgZ8TKoZg5MxNs
